We eten toch ook geen plofkip!

Al ons dons in onze kleding of slaapzakken zijn voorzien van dit certificaat!!

De Responsible Down Standard is een onafhankelijke, vrijwillige wereldwijde standaard, wat betekent dat bedrijven ervoor kunnen kiezen hun producten te certificeren op de RDS, zelfs als er geen wetgeving is die hen daartoe verplicht. De RDS is ontwikkeld en herzien over de drie jaar, met de input van dierenwelzijnsgroepen, experts uit de industrie, merken en retailers. De standaard erkent en beloont de beste praktijken op het gebied van dierenwelzijn.

Wat doet Responsible Mean?  Niet alleen boeren, maar ook merken en leden van de toeleveringsketen moeten voldoen aan hun verplichtingen om de vijf vrijheden van de dieren te respecteren die hun dons en veren leveren en tegemoet komen aan het vertrouwen van consumenten die kiezen voor RDS-producten.

1. Vrij zijn van honger en dorst - door gemakkelijke toegang tot zoet water en een dieet om volledige gezondheid en vitaliteit te behouden.

2. Vrij zijn van ongemak - door te zorgen voor een geschikte omgeving, inclusief onderdak en een comfortabel rustgebied.

3. Vrij zijn van pijn, letsel of ziekte - door preventie of snelle diagnose en behandeling.

4. Vrijheid om normaal gedrag tot uitdrukking te brengen - door voldoende ruimte, goede voorzieningen en gezelschap van de soort van het dier te bieden.

5. Vrij zijn van angst en benauwdheid - door te zorgen voor voorwaarden en behandeling die geestelijk leed voorkomen.

1.Het merk praat met hun leveranciers om een ​​duidelijk beeld te krijgen van hun down-supply chain. Uiteindelijk wordt elke stap van de supply chain, helemaal naar de boerderij, gecertificeerd door een goedgekeurde derde partij (een certificeringsinstantie genaamd).

2. Het certificeringsproces bestaat uit twee stappen.

1) Audit ter plaatse: een inspecteur bezoekt een fabriek of bedrijf, voert een visuele inspectie uit, controleert documenten en procedures en interviewt medewerkers en werknemers. De resultaten van dit bezoek worden een auditrapport genoemd.

2) Certificeringsbeslissing: het auditrapport wordt verzonden naar een certificeerder die alle resultaten beoordeelt en beslist of het bedrijf al dan niet gecertificeerd is. Elke certificering door een certificatie-instelling bestaat uit twee personen: een inspecteur en een certificeerder. Dit wordt het ‘vier ogen-principe’ genoemd.

3) Op kwekerijen en slachthuizen (overal waar dieren aanwezig zijn) controleert de certificatie-instelling het welzijn van de dieren, zoekt naar bewijs van levend plukken of dwangvoeding en zorgt ervoor dat alles volgens de norm gebeurt.

4) Bij fabrieken en fabrikanten controleert de certificatie-instelling de RDS-materialen (dons, veren, jassen, dekbedden, enz.) Die een fabriek binnenkomen en verlaten om er zeker van te zijn dat ze correct geïdentificeerd zijn. RDS-producten worden bijgehouden tijdens hun productie en gescheiden gehouden van niet-gecertificeerde producten.